Երևանի ավագանու ընտրութուներին մասնակցողների մեջ միակ ուժը, որ չի կարող նույնիսկ ձևական ընդդիմադիր խաղալ

Երևանի ավագանու ընտրություններին Նիկոլ Փաշինյանի «հանձնարարությամբ» մասնակցող կուսակցությունների շարքում այս անգամ ներկայացնելու ենք «Հանրապետություն» կուսակցության ղեկավար Արամ Զավենի Սարգսյանին, և նրա կողմից քաղաքապետի թեկնածու առաջադրված Արտակ Զեյնալյանին:

Արտակ Զեյնալյանի մասին ասելու այնքան էլ բան չկա. նա, ինչպես նախորդ բոլոր իշխանությունների դեպքում, հնազանդորեն ծառայել է դրանց, առանց թաքցնելու և քողարկելու, ծառայել և շարունակելու է ծառայել նաև Փաշինյանի իշխանությանը: Չունենալով որևէ քաղաքական և արժեքային սկզբունքներ, նա միշտ առաջնորդվել է որտեղ հաց այնտեղ կաց սկզբունքով, ինչը նշանակում է, որ ով իրեն վճարում է, նրան էլ ծառայում է:

Նախկինում ծառայում էր Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանությանը առողջապահության փոխնախարարի պաշտոնում, հետո Սերժ Սարգսյանի իշխանությանը, հիմա Նիկոլ Փաշինյանի իշխանությանը` արդեն հասցրել է լինել արդարադատության նախարար: Վաղը իշխանության ղեկին կլինի Կիրակոս Կիրակոսյանը՝ կծառայի նրան:

Արամ Սարգսյանի պարագան մի փոքր այլ է: Նա էլ է ծառայել Ռոբերտ Քոչարյանին՝ նրա կառավարությունում աշխատելով վարչապետ. այն ժամանակ կառավարման համակարգը նախագահական էր, և վարչապետը ենթարկա էր նախագահին:

Բայց հետո դարձավ ընդդիմադիր, և իբրև թե սկսեց պայքարել Ռոբերտ Քոչարյանի իշխանության դեմ: Ավելի ճիշտ պայքարի իմիտացիա ստեղծել: Յուրաքանչյուր իշխանություն կցանկանար ունենալ Սարգսյանի նման ընդդիմադիր՝ ով մեծ մեծ խոսում է, բայց չի գործում:

Սերժ Սարգսյանի կառավարման տարիներին Սարգսյանը «գաղտնի» ծառայության անցավ նրա մոտ: Ինչու ենք ասում գաղտնի, որովհետև արտաքինից նա ընդդիմադիր էր, բայց առանց էնտուզիազմի, այնքան, որ պահի իր տեղը քաղաքական դաշտում`հերթապահ հայտարարություններ, հարցազրույցներ և ուրիշ ոչինչ:

Նիկոլ Փաշինյանը որոշեց՝ Արամ Սարգսյանին «լրիվ դրույքով» վերցնել աշխատանքի, թույլ չտալով, որ նա ծպտվի ընդդիմադրի կեղծ դիմակի տակ: Սարգսյանը գուցե և հանձնարարություն ստացավ ամեն ինչում պաշտպանել Փաշինյանի գործողություններն ու անգործությունը՝ լինի դա Արցախը հանձնելու հարցում, Հայաստանի տարածքներից հրաժարվելու թե Հայաստանը թուրքացնելու հարցերում:

Սարգսյանը ամեն ինչում համակարծիք է Փաշինյանի հետ, այն աստիճան, որ պետք չի լսել, թե ինչ է ասում Սարգսյանը, նա սազը ձեռքին գովում է Փաշինյանի անգամ ցանկացած հակապետական և հակահայկական գործունեություն: Հարց է առաջանում, ինչու է Նիկոլ Փաշինյանը այդքան դաժան վարվում Սարգսյանի հետ, և մինչև վերջին խազը վարկաբեկում նրան, որ նա այլևս տեղ չունենա անգամ միայնակ փողոց դուրս գալու: Պատճառը Սարգսյանի եղբայր Վազգեն Սարգսյանն է:

Նիկոլ Փաշինյանը վարկաբեկել և ոչնչացրել է Վազգեն Սարգսյանի հիշատակը, մի մարդու, ով կռվել և հաղթել է Ադրբեջանին: Այսօր Հայաստանը կարծես չպետք է ունենա թուրքին հաղթած հերոսի կերպար:

Փաշինյանը չի կարող բացահայտ հանդես գալ Վազգեն Սարգսյանի գործի դեմ, վարկաբեկել նրա հիշատակը, դրա փոխարեն այդ գործը անում է Արամ Սարգսյանի միջոցով, նրան «օգտագործելով» որպես ամենասովորական «գործիք»: Արամ Սարգսյանն էլ սիրահոժար կատարում է այդ դեր՝ հասարակությանը ի ցույց դնելով իր ծառայամիտ, անսկզբունք կերպարը, որպես Վազգեն Սարգսյանի եղբայր: Սարգսյանը կարծես ինքն էլ դեմ չէ եղբոր հիշատակի վարկաբեմանը, քանի որ ողջ կյանքը ապրել է ոչ թե որպես Արամ Սարգսյան, այլ Վազգեն Սարգսյանի եղբայր:

Վերադառնալով Երևանի ավագանու ընտրություններին «Հանրապետություն» կոչվող կուսակցության մասնակցությանը, պետք է ասել, որ սա միակն է ընտրություններին մասնակցողների մեջ, որ չի կարող նույնիսկ ձևական ընդդիմադիր խաղալ: Այսինքն չի կարող քննադատել իշխանությունների կողմից իրականացվող ոչ միայն պետական, այլ նույնիսկ համայնքային կառավարումը: Հնարավոր է, որ Արտակ Զեյնալյանը ասի, որ իրենք ուզում են ավելի լավ մաքրել փողոցները, կամ օգնել Տիգրան Ավինյանին դա ավելի լավ անելու համար, բայց մարդկանց մոտ կարող է տրամաբանական հարց առաջանալ, թե «քաղաքական աղբը» ինչպես կարող է մեզ ազատել քաղաքային աղբից:

ArmLife.am